Εργασεία. Η σύγχρονη μορφή σκλαβειάς.

Ας ξεκαθαρίσουμε κάτι για αρχή. Έτσι όπως είναι διαμορφωμένη η κοινωνία, δεν υπάρχει άνθρωπος ο οποίος δεν έχει χρήματα έτοιμα από γονείς και συγγενείς ή σε σπάνιες περιπτώσεις δεν έχει αυτονομία (τροφή, στέγη ,ρουχισμό που να τα παράγει ο ίδιος όπως σε κάποια χωριά), που να μπορεί να ζήσει χωρίς δουλειά. Η δουλειά είναι απαραίτητο συστατικό επιβίωσης σύμφωνα με το μοντέλο της κοινωνίας μας.
Επομένως για να εξασφαλίσουμε τα απαραίτητα αγαθά αναγκαζόμαστε να δουλεύουμε. Όμως οι ανάγκες όλο και αυξάνονται, και μαζί αυξάνεται και ο χρόνος που διαθέτουμε στην δουλειά. Στο τέλος καταντάμε άβουλα όντα τα οποία ζούνε για να δουλεύουνε και όχι δουλεύουνε για να ζούνε. Προσωπική ζωή, διασκέδαση, επαφή με άλλα άτομα, μελέτη, όλα εκμηδενίζονται καθώς ακόμα και οι λίγες ώρες που μας απομένουν ελεύθερες στην ουσία δεν είναι ελεύθερες γιατί τις χρησιμοποιούμαι είτε για να ξεκουραστούμε από την δουλειά, είτε για να σκεφτούμε για την δουλειά. Επομένως η ζωή μας περιφέρεται γύρω από την δουλειά και την συσσώρευση χρημάτων. Άλλες φορές για την κάλυψη των εξόδων και άλλες φορές για να ‘’μαζέψουμε χρήματα για το μέλλον. Ένα μέλλον όμως που δεν έρχεται ποτέ.
Έτσι ερχόμαστε στο θέμα μας. Η δουλειά είναι μια σύγχρονη μορφή σκλαβιάς. Μια μορφή σκλαβιάς στην οποία μπήκαμε με την συγκατάθεσή μας. Μια μορφή σκλαβιάς στην οποία παρακαλάμε και κάνουμε ότι είναι δυνατό για να μπούμε. Επίσης όποιος, όποιοι δεν δέχονται να ενταχθούν στο σύστημά τους και να υποδουλωθούν, χαρακτηρίζονται ως τεμπέληδες, παρακμιακοί, και περιθωριακοί. Οι ισχυροί του κόσμου λοιπών καλά τα κατάφεραν. Κατάφεραν να μας κάνουν σκλάβους με την πλήρη συγκατάθεσή μας. Μάλιστα τους παρακαλάμε για αυτό. Τα έχουν καταφέρει τόσο καλά που ούτε κατά διάνυα δεν μπορείς να συζητήσεις για έναν εναλλακτικό τρόπο ζωής χωρίς να γίνεσαι γραφικός και δακτυλοδεικτούμενος από τους ξερόλες μικροαστούς.
Γιατί αν δεν είναι σκλαβιά η πλήρης απώλεια προσωπικής ζωής και χρόνου τότε τι είναι; Πώς λέγεται η χρησιμοποίηση των ανθρωπίνων όντων σαν εργαλεία για τον πλουτισμό των αφεντικών;
Επίσης ως αποτέλεσμα έρχονται και οι αρρώστιες. Άλλες φορές σωματικές, (κόπωση, πόνος σε διάφορα σημεία του σώματος λόγω βάρους ή τραυματισμών) και άλλες ψυχικές (στρες, κατάθλιψη λόγο έλλειψης προσωπικής ζωής). Βέβαια κουβέντα δεν κάνουμε για την πλήρη αδιαφορία των αφεντικών για την ασφάλεια των εργατών. Καθώς όλοι είμαστε αναλώσιμοι για αυτούς.
Βέβαια η σύγχρονη μορφή δουλειάς είναι αποτέλεσμα άλλον παραγόντων όπως το καπιταλιστικό σύστημα. Και τίθεται το ερώτημα. Αν όλοι οργανωνόμασταν, αρνούμασταν την εκμετάλλευση και δεν δουλεύαμε με τους όρους τους, τότε τι θα κάνανε; Θα αναγκαζόταν να παίξουν τι παιχνίδι με τους δικούς μας κανόνες. Γιατί ας μην ξεχνάμε όσο ωραία και χρήσιμη και ωφέλιμη και αν είναι η δουλειά όπως μας την παρουσιάζουν, κανένας από αυτούς δεν δουλεύει, ούτε θέλει να δουλέψει.
Όμως το να αλλάξει το παρόν σύστημα δουλειάς (ή δουλείας όπως θέλετε πείτε το δεν υπάρχει διαφορά) θέλει απίστευτη προσπάθεια και κόπο από όλους μας. Όμως είμαστε όλοι διατεθειμένοι να κοπιάσουμε; Γιατί όπως έχει αποδειχτεί από την ιστορία, δεν υπάρχει μεγαλύτερο ζώων από τον άνθρωπο…

Εσύ που τα ξέρεις όλα

Έ!! Εσύ. Ναι σε σένα μιλάω.
Σε σένα που τα ξέρεις όλα. Σε εσένα που σχολιάζεις το κάθε τι με την πρώτη ευκαιρία.
Σε εσένα που δεν χάνεις ευκαιρία να με προσβάλεις και να με μυώσεις.
Ναι! Το γνωρίζω ότι κάνω λάθη στις επιλογές μου. Το γνωρίζω ότι οι γνώσεις μου είναι μικρές. Όμως δεν σταματώ να ψάχνω για την αλήθεια. Δεν σταματώ να προσπαθώ να γίνω καλύτερος μέρα με την μέρα.
Εσύ που ξέρεις την αλήθεια, εσύ που έχεις όλες αυτές τις γνώσεις, γιατί δεν τις μοιράζεσαι μαζί μου; Γιατί με αποπαίρνεις με ειρωνεύεσαι και με χλευάζεις με την πρώτη ευκαιρία;
Πως θα δήξεις αλληλεγγύη και θα θυσιαστείς για μια καλύτερη κοινωνία όταν δεν είσαι διατεθειμένος να με ακούσεις και να με διορθώσεις;
Αλλά είναι εύκολο να κρίνουμε τους άλλους. Να τους αποδεικνύουμε πόσο ανώτεροι είμαστε από αυτούς.
Το πιο ωραίο όμως που βλέπω είναι όταν βγάζουν την ζυγαριά και προσπαθούν να ζυγίσουν και να βγάλουν ποιος είναι ο μεγαλύτερος αγωνιστής. Ποιος έχει φάει περισσότερο ξύλο και δακρυγόνα. Ποιος είναι πιο συνδικαλιστής.
Έ!!! Εσύ που αγωνίζεσαι για ένα καλύτερο αύριο. Που θεωρείς σύντροφο όποιον αγωνίζεται ενάντια στην εξουσία και στην αδικία. Εσύ δεν ήσουν αυτός που προχτές έσκιζες τις αφίσες άλλων αριστερών οργανώσεων επειδή δεν ήταν στην κλίκα σου;
Είναι εύκολο να μας φταίνε τα πάντα. Αλλά την επόμενη φορά που θα κατηγορήσουμε κάποιον, πριν το κάνουμε, ας κάνουμε μια βόλτα στον κοντινότερο καθρέπτη.
Όλοι μας……..

Είμαι Αναρχικός

Είμαι Αναρχικός.
Βαδίζω στα σκοτεινά μονοπάτια της αντίστασης.
Περιφέρομαι ανάμεσα απο δακρυγόνα και απο αναποδογυρισμένους κάδους με σκουπίδια που καίγονται.
Αναπνέω το δηλητήριο που εκτοξεύεις στην ατμόσφαιρα.
Τρέχω να ξεφύγω απο την λύσσα και την μανία σου.
Είμαι Αναρχικός.
Γιατί πείνασα, και δεν μου έδωσες να φάω.
Γιατί δίψασα, και δεν μου έδωσες να πιώ.
Γιατί είχες δύο χιτώνες, και προσπάθησες να πάρεις τον δικό μου.
Γιατί ήμουν πεσμένος κάτω και πέρασες απο δίπλα μου.
Είμαι Αναρχικός.
Βάζω φωτιά σε κάδους και τράπεζες για να ζεσταθώ απο το παγερό σου βλέμμα.
Σπάω τζάμια και αμάξια για να σου δείξω ότι δεν έχουν σημασία όλα αυτά.
Σου πετάω πέτρες για να σε κάνω να σκεφτείς.
Σου φωνάζω και σε βρίζω για να σε ξυπνήσω απο τον λήθαργό σου.
Είμαι Αναρχικός.
Νιώθω περήφανος που δεν δέχομαι να με εξουσιάσουν.
Νιώθω περήφανος που δεν δέχομαι να με ξευτελίσουν.
Νιώθω περήφανος που αποφασίζω εγώ για το μέλλον μου.
Νιώθω περήφανος που είμαι Αναρχικός.
Εσύ μπορείς να πεις το ίδιο για τον εαυτό σου;

Υπανθρωπισμός

Αυτό το άρθρο γράφεται για μια συγκεκριμένη μερίδα ανθρώπων με συγκεκριμένη ιδεολογεία και συμπεριφορά. Καλοκαίρι. Ο ήλιος ζεστός, η θάλασσα δροσερή και οι παραλίες γεμάτες με όμορφες κοπελίτσες με μαγιό. Τα κλάμπ γεμάτα με κόσμο που κάνουν ουρές ολόκληρες.Γορίλες κάθονται στις πόρτες και αφήνουν να περνάνε μέσα άτομα που τυρούν συγκεκριμένες προυποθέσεις σύμφωνα με τα στάνταρ της κοινωνίας τους. Οι καφετέριες ''γεμάτες'' με ''κάγκουρες'' και χαζογκόμενες.Κάνω μια βόλτα. Κοιτάω γύρω μου και βλέπω άτομα να περιφέρονται χωρίς σκοπό. Χωρίς στόχο. Να περιπλανιούνται άσκοπα στους δρόμους, στις παραλίες, στις καφετέριες και στα κλαμπ. Συμπεριφέρονται με περιφρόνηση και αδιαφορία προς τον συνάνθρωπό τους. Εκτός βέβαια και αν είναι κάποια κουνιστή κοπελίτσα με μικρή φουστίτσα. Άνθρωποι. Και σκέφτομαι πάλι. Είναι σωστός ο χαρακτηρισμός άνθρωποι; Ενοώ στην όψη μοιάζουν. Στηνσυμπεριφορά όμως;Περισσότερο μου θυμίζουν γαϊδούρια που τσακώνονται για το ποιο θα περάσει πρώτο την γέφυρα (φανάρεια), λιοντάρια που λιάζονται ώρες ολόκληρες κάτω απο την σκιάτον δέντρων (τις καφετέριας, των κλαμπ, της ομπρέλας), πιθήκους που χοροπηδάνε στα δέντρα (κλαμπάκια της Μυκόνου), σκυλιά που ήρθε η εποχή του ζευγαρώματος και ψάχνουν να βγάλουντις ορμές τους. Οι συζητήσεις τους; Για το πόσες γκόμενες πιάσανε, για το τι θα φορέσουν το βράδυ, για τα ρούχα και τα παπούτσια τους, για τα γαμάτα μηχανάκια τους που κάνουνπολύ θόρυβο. Καμία σκέψη για το μέλλον. Καμία συζήτηση περι ηθικής ή του σκοπού και του προωρισμού του ανθρώπου. Ντύνονται ίδια, συμπεριφέρονται ίδια, μιλάνε ίδια. Ότανβλέπουνε κάποιον διαφορετικό τον κοιτάνε παράξενα, τον σχολιάζουν, τον διώχνουν απο παρέες ή ενοχλούνται απο την παρουσία του δίπλα τους. Ακριβώς όπως κάνουν και τα ζώα ότανένα ξένο ζώο μπει στο κοπάδι τους. Όταν δεν σπαταλάνε άσκοπα τον χρόνο τους νομίζοντας οτι είναι το κέντρο του κόσμου (εδώ δεν μιλάμε για τους βολεμένους με χρήματα απο τον μπαμπά και την μαμά) δουλεύουν όλη μέρα σαν τα μυρμήγκια και μετά γυρνάνε και το διατυμπανίζουν σαν κάποιο μεγάλο κατόρθωμα. Δεν εννοώ φυσικά την δουλειά σαν φυσική ανάγκη αλλά σαν σκοπό ζωής.Θεωρούν τα πράγματα δεδομένα και απλά περιμένουν πότε θα βρουν μια κοπέλα, ένα αγόρι, θα κάνουν οικογένεια, θα παντρευτούν θα κάνουν παιδιά θα γεράσουν και μετά θα πεθάνουν.Ένα έτοιμο μοντέλο απο την ίδια την φύση. Κανένας σκοπός. Καμεία εμβάδυνση των πραγμάτων. Ακριβώς όπως και τα ζώα. Μόνο που αυτά δεν παντρεύονται. Φυσικά ούτε κουβέντα για την κοινωνία, για να νοιαστούν για τον διπλανό τους. Πόσο μάλλον να τον βοηθήσουν. Γιατί να νοιαστούν άλλοστε; Αυτοι περνάνε καλά. Είναι βέβαια μέχρι να έρθει η σειρά τους και να χρειαστούν βοήθεια. Τελικά ίσως με αυτήν την συμπεριφορά οι ''άνθρωποι'' να μην είναι και τόσο ανώτερο είδος. Ειλικρινά κοιτάξτε τους. Είναι κατάντια. Είναι για λύπηση. Δεν θέλουννα μάθουν, να μορφωθούν. Ακόμα και όταν καλοπροαίρετα προσπαθείς να μεταδόσεις λίγο απο την ελάχιστη γνώση και εμπειρεία που έχεις αυτοί σε προσπερνάνε αδιάφορα.Ο όρος που τους ταιριάζει είναι υπάνθρωποι. Γιατί συμπεριφέρονται με βάση τα ένστικτά τους και όχι το μυαλό και την λογική τους. Η συμπεριφορά τους μοιάζει με συμπεριφορά κοπαδιού και όχι κοινώνίας. Αντιγράφουν και μιμμούνται ο ένας τον άλλον. Γρυλίζουν στα αντίπαλα αρσενικά για την κυριαρχία του κοπαδιού και για το ποιος θα πάρει τις περισσότερες θηλυκές. Σπαταλάνε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους για να προσελκύσουν τα αρσενικά με διάφορα τεχνάσματα. Αναλώνονται πίνοντας τεράστιες ποσότητες αλκοόλ για κατόρθωμα με αποτέλεσμα να καίνε και τα ελάχιτα εγκεφαλικά κύτταρα που τους απομένουν (να και σε κάτι που διαφέρουν απο τα ζώα). Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι ο εαυτός τους και κανένας άλλος. Όλα με βάση το συμφέρον και την καλοπέραση. Δεν είναι οτι τουςμισούμε. Τους λυπούμαστε για την κατάντια τους. Θέλουμε να τους βοηθήσουμε, να συζητήσουμε μαζί τους. Να θέσουμε τα θεμέλια για μια καλύτερη κοινωνία. Το θέμα είναι οτι αυτοί δεν θέλουν να βοηθηθούν. Απλά δεντους ενδιαφέρει. Όπως είπαμε τα πάντα με βάση το συμφέρον και την καλοπέραση. Τελικά ο όρος υπάνθρωποι τους ταιριάζει τέλεια. Δεν δημιουργήσαμε μόνοι μας τον όρο αυτόν ή την ταμπέλα. Μόνοι τους τον δημιούργησανμε την συμπεριφορά τους.

Υστ1: Όποιος διαφωνεί με τα παραπάνω μπορεί απλά να κάνει μια βόλτα στα νησειά της μυκόνου, στα μάλεια, στα κλάμπ στο κολονάκι, στον κάβο της κέρκυρας, στα κλαμπ της Κρήτης.
Υστ2: Τον όρο υπανθρωπισμό δεν τον χρησιμοποιώ ρατσιστικά αλλα για να χαρακτηρίσω μια συγκεκριμένη συμπεριφορά απο μια μεγάλη μερίδα (δυστηχώς) ''ανθρώπων''.